Waar emotie het wint van …dossier drukte in de stad

Dossier ‘Drukte in de stad’… waar emoties het winnen van feiten, cijfers en nuance

De reacties op mijn recente artikel in de krant over de drukte doen stof opwaaien. Dat is mooi want uitsluitend door met elkaar in dialoog te blijven of juist de discussie aan te gaan, kunnen we tot gezamenlijke oplossingen komen.

Zowel in Het Parool alsook op het web zijn er reacties geweest en ook persoonlijk heb ik reacties  ontvangen. Kritische, constructieve maar ook reacties die mij mijn wenkbrauwen hebben doen fronsen. Reacties zijn natuurlijk een manier om uit te drukken dat je het met iemand niet eens bent. Of debat en discussie op te starten. Dat was ook precies mijn bedoeling, kijken of we de problemen van meer kanten kunnen belichten en oplossingen kunnen zoeken.

Dat niet iedereen hiervoor openstaat, het nodig vindt zaken te poneren zonder te verifiëren of oordeelt, blijkt uit sommige reacties. Ik geef een paar voorbeelden. Het oordeel over de kwaliteit ervan laat ik aan de lezer zelf.

Zoals de man die andere activiteiten aanhaalt die ik in mijn vrije tijd onderneem, terwijl dit artikel vanuit mijn persoonlijke insteek en bedrijf was geschreven. Dat de man in kwestie gemakshalve zijn eigen bemoeienis me het stadsdeel centrum daarbij onvermeld laat, daar moet je niet te veel aanstoot aan nemen…

Of op mijn website kijken wie ik ben en daar conclusies aan verbinden. Zoals een van degenen die reageert op het web stelt: “…Benieuwd naar wie die dame is even op internet gekeken. En dan wordt het al snel duidelijk. Naar alle waarschijnlijkheid heeft ze een paar klusjes voor de gemeente gedaan mbt tot city marketing. Hoezo een onafhankelijke mening? Is die ingezonden brief in opdracht van de gemeente geschreven?…”

Perfect, fijn als iemand zich verdiept en dan een ‘gefundeerde’ mening vormt. Helaas heeft deze persoon of groepering zich slechts gebaseerd op de titel van mijn proefschrift dat overigens niet over citymarketing an sich gaat maar over complexe samenwerkingsprocessen en governance. Een artikel indertijd hierover gepubliceerd in het Parool 6 mei 2011 strooide nog meer zout in de wonden en meerdere organisaties uit de publieke sector toonden zich ‘not amused’. Wellicht de ‘gefundeerde’ mening wat meer funderen?

Zelf ga ik verder waar ik al enige tijd mee bezig ben: het opzetten van een praktijkgericht onderzoek om oplossingen aan te dragen voor dit probleem. Dit doe ik vanuit mijn rol als onderzoeker met de betrokkenheid van diverse partijen die zich ook terdege bewust zijn van de complexiteit en uitdagingen die het leefbaar (blijven) houden of opnieuw verkrijgen van de stad, afhankelijk van hoe men tegen dit vraagstuk aankijkt.

In een later stadium hierover meer.
Een meer inhoudelijke reactie op de kritische noten volgt ook maar dat behoeft zoals een onafhankelijk kritisch onderzoeker betaamt, wat meer tijd.

(De vet-cursieve teksten, komen van het web en dus openbaar, geplaatst door de personen in kwestie zelf of de organisatie waarop dit betrekking heeft).