Gastvrijheid, iedereen heeft het in zich of toch niet?
Het gastvrijheidsgen
Vorige week was ik op de ITB in Berlijn, de grootste beurs op toeristisch gebied in Europa. Nu hangt voor mij toerisme samen met gastvrijheid of in ieder geval met het iemand zich welkom laten voelen en heten.
Dat dit niet voor iedereen geldt werd bij de ontvangst duidelijk. Bij de garderobe werkte een dame die het 25ste levensjaar nog niet was gepasseerd. Ze nam jassen en tassen aan met de snelheid waarmee je menig negentigjarige vergeleken snel en fief zou noemen. Bovendien keek ze erbij alsof het leven zwaar was, heel zwaar en allesbehalve leuk. Op mijn vraag of ze moe was (negen uur in de ochtend) kreeg ik een holle, verveelde blik terug.
Toen ik rond een uur of vier, vijf in de middag mijn spullen weer kwam ophalen, was ze er nog. Niet sneller of vrolijker en zeker niet meer gastvrij geworden in de tussentijd. Een houding en uitstraling die de dame naast mij de opmerking ontlokte:
“Oh I never saw such a slow service; She really does not seem to enjoy work or life in general. Poor girl! Nowadays these youngsters will easily get 90 or 100 years old… ahh she still has very long to go…”.