Educatie

Redelijk weldenkend…? 

Mijn laatste blog dateert van een hele tijd geleden. Er daarin trok ik de conclusie dat ik mijn zelfbeeld – van redelijk weldenkend mens – wellicht moest bijstellen. Nu is het natuurlijk nooit ongezond om je eigen kunnen kritisch te beschouwen. En het is volgens mij helemaal weldenkend om jezelf niet al te serieus te nemen. Al is het alleen maar om met een zekere lichtheid en zelfspot het leven tegemoet te kunnen treden. En dit geldt misschien nog wel meer als je ethiek studeert.

Toch is er vandaag reden om eens stil te staan bij mijn denken. Het was Descartes die ooit zei: ik denk dus ik ben (cogito, ergo sum). Wat betekent denken? Hoe essentieel of zelfs existentieel is denken?

Voor Socrates was het essentieel. Het vormde zijn bestaansrecht. Het bevragen, proberen te doorgronden , en weer doorvragen, staat vandaag de dag nog steeds bekend als het Socratisch Gesprek. Het helpt om te onderzoeken wat we denken en waarom we dit denken. Socrates, maar ook Plato en Aristoteles, de klassieke filosofen op wiens schouders velen hebben gestaan, wakkerden zo bij mij de interesse in de filosofie aan.

Socrates met zijn manier van bevragen en onderzoeken, Aristoteles met zijn deugdenethiek. En Epicurus die bekend staat als de filosoof van het genot en vriendschap, als een hedonist… maar ook van het eenvoudige leven.

Alle kinderen naar school! Dat was het doel van Annelie Hendriks met Stichting Samsara.

Op 23 april vond de feestelijke afsluiting van 15 jaar Samsara plaats. Hoogtepunt van de dag was de benoeming tot Ridder in de Orde van Oranje-Nassau van Annelie Hendriks. Zij is degene die Stichting Samsara heeft opgezet. Samen met haar overleden man Manus Brinkman en Ratana Kheuanka hebben zij talloze projecten in de provincie Mae Hong Son, in het grensgebied tussen Thailand en Myanmar ondernomen. Stichting Samsara faciliteerde de bouw van onder meer slaapzalen, keukens en waterinstallaties. Hierdoor konden kinderen van de hilltribes zoals de Karen en Hmong naar school. Iets dat hiervoor veelal slechts gebeurde als men in een dorpje woonde met een school. Anders was het vaak te ver lopen van en naar school, iets wat vooral in de regentijd bijna onmogelijk was.

Read more