ethiek

Dilemma’s op de Werkvloer

1. De Sales & Marketingafdeling wil een nieuwe dienst lanceren maar de IT afdeling voorziet problemen wanneer jullie nu al ‘live’ gaan. S&M zet de lancering door.
2. De buitendeur van je bedrijf staat wagenwijd open, binnen wordt er 23 graden gestookt. Wanneer je hierover iets zegt, word je smalend weggezet als “klimaatactivist”.
3. Eén van je grootste klanten discrimineert een aantal van je medewerkers. Collega’s gaan hier al grappend in mee. De medewerkers die het betreft zijn gekwetsts maar zeggen er niets van.

Iedereen heeft er mee te maken: ethische, sociale en duurzame dilemma’s op de werkvloer. Soms betreft het vrij onschuldige zaken, makkelijk te bespreken en op te lossen. Maar soms betreft het serieuzere zaken en/of vergrijpen die niet zo maar op tafel komen, worden genegeerd of zelfs oogluikend worden toegestaan. 

On/Gewenst Gedrag: een grijs gebied

Het ongewenste gedrag bij The Voice en DWDD maakt duidelijk dat het niet altijd gemakkelijk is om dingen bespreekbaar te maken. Ongewenst gedrag behelst meer dan alleen seksueel onwenselijk gedrag: pesten, agressie of discriminatie op de werkvloer vallen ook onder onwenselijk gedrag. Er is een grijs gebied tussen wenselijk en onwenselijk gedrag. Op het Nationaal Compliance Congres zo mooi verwoord als ‘betamelijk’ en ‘onbetamelijk’ gedrag.

Het bespreekbaar maken van wat er speelt in de organisatie vraagt om lef, veiligheid en vertrouwen. Het gaat juist om de vraagstukken op het ‘grijze’ gebied: wat moet je doen, wat kun je doen, én wat zou je moeten doen? En misschien nog belangrijker of uitdagender: wat wil je doen, welke ambities wil je realiseren? Ofwel: welk gedrag vinden jullie gewenst?

1. Hoe gaan S&M en IT samen een succesvolle lancering van de nieuwe dienst realiseren?
2. Hoe gaan jullie energie bewuster worden? En besparingen behalen?
3. Hoe worden jullie een inclusief bedrijf?

Kortom, welke impact wil je maken: voor jezelf, voor je collega en het hele bedrijf?

Dilemma Breaks

Daarom helpt Dilemma Breaks gedrag bespreekbaar te maken. Laagdrempelig. Veilig. Open. Vertrouwd. Tijdens de ochtend koffie of lunch. In 59 minuten. Wat zijn ethische, sociale, duurzame en economische dilemma’s waar je tegen aan loopt? Hoe ga je met elkaar om? En hoe zou je willen dat er met elkaar wordt omgaan? Past dit gedrag bij jullie organisatie(cultuur)? En is dit in lijn met de purpose van het bedrijf? Hoe gaan jullie het verschil maken? En nieuwe ambities realiseren?

Maak een afspraak om te bespreken hoe je Dilemma Breaks kan inzetten in je bedrijf: mail a.lombarts@aloaconsultancy.nl of bel: 06-29522961

Voor meer informatie over mijn zakelijke achtergrond en mijn passies en hobbies.

De Covid pandemie confronteerde ons voor het eerst met serieuze, ethische prioritering dilemma’s op het gebied van prioritering. Wie mag er wel het ziekenhuis in, wie niet? Wie moet voorrang krijgen, wie kan of moet wachten? Zo ver is het gelukkig niet gekomen. Althans in Nederland. Het was wel kantje boord, het ging maar net goed.

Hadden we dit kunnen zien aankomen? En wat is dan ‘dit’? De pandemie of het prioriteitsvraagstuk? Het antwoord op beide vragen is even helder als pijnijk. Beide hadden we kunnen zien aankomen Sterker nog, beiden waren voorspeld. Al lang van tevoren.

Pandemieën zijn van alle tijden. Het is een terugkerend verschijnsel. Een van de oudst bekende is de pest van Justinianus of Justiniaanse pest (541-549 AD). Maar sindsdien zijn er vele te noemen. Wat wel nieuw is, is de verspreidingssnelheid. Dit heeft alles te maken met de globalisering. Mensen reizen meer dan voorheen. Vaker en verder. En komen zo sneller met anderen in aanraking waardoor ze ook eerder bacteriën en virussen kunnen meedragen. Mijn essay gaat echter niet over pandemieën maar over prioritering.

Ga rechtstreeks naar mijn essay, of kijk op mijn publicatiepagina, of lees eerst dit bericht verder.

Hoe doet Nederlandse Hotelindustrie het in de top?.

In 2020 startte ik mijn Master Ethiek aan DCU (Dublin City University). Daarvoor heb ik een aantal essays geschreven. Sommigen wil ik publiceren, anderen wil ik beschikbaar stellen op mijn eigen website. Via mijn blogs zal ik daarvoor aandacht vragen. Tevens geef ik met een abstract kort weer waar het essay over handelt.

Dit eerste essay handelt over vrouwelijk leiderschap in Nederlandse hotelindustrie. Het is een onderwerp dat me na aan het hart is. Ik heb indertijd mijn carrière in de hotelindustrie opgegeven omdat ik moeite had met de toen heersende ongelijkheid. Tussen man/vrouw – directie/ operatie – ‘Nederlanders’/migranten, ed. Zelf zat ik aan de ‘goede’ kant: jonge vrouw, directiefunctie, snel carrièrepad. Maar dit knaagde juist. Deze ongelijkheid gecombineerd met de berichtgeving over de positie van de vrouw in 2020, inspireerde een studie te doen naar de posities van vrouwen aan de top van de Nederlandse Hotelindustrie.

‘There are more Dutch CEO’s called Peter than Female Executives’,

zo kopte een Nederlands dagblad in op Internationale vrouwendag in maart 2020. Wat een schokkende ervaring. Dit was ruimschoots voordat het gender quotum werd aangenomen in 2022. Het schets een onthutsend beeld over de stand van zaken in de top van het Nederlands bedrijfsleven.

Waarom schokkend? Nu dat er meer mannen zijn die Peter heten dan vrouwen in de top zou iets kunnen zeggen over hoeveel mannen er wel niet ‘Peter’ heten. Heel veel. Maar dat is niet het geval. Het getal dat bij dit bericht hoorde was vijf. Vijf mannen in de top van het Nederlandse bedrijfsleven met de naam ‘Peter’. En dus minder dan vijf vrouwen in de top van het bedrijfsleven. Dat is het onthutsende.

Het essay heb ik gepubliceerd op mijn publicatie pagina. Het geeft een beschouwende ethische blik over wel of geen vrouwen aan de top van de Nederlandse hotelindustrie. Dit essay was een voorstudie van het later gepubliceerde artikel in het blad ‘Journal of Hospitality and Tourism Insights‘, geschreven met studente Diane Lereculey-Péran en docent David Brannon. Hieronder het abstract voor wie alleen de essentie wilt lezen.

Read more

Redelijk weldenkend…? 

Mijn laatste blog dateert van een hele tijd geleden. Er daarin trok ik de conclusie dat ik mijn zelfbeeld – van redelijk weldenkend mens – wellicht moest bijstellen. Nu is het natuurlijk nooit ongezond om je eigen kunnen kritisch te beschouwen. En het is volgens mij helemaal weldenkend om jezelf niet al te serieus te nemen. Al is het alleen maar om met een zekere lichtheid en zelfspot het leven tegemoet te kunnen treden. En dit geldt misschien nog wel meer als je ethiek studeert.

Toch is er vandaag reden om eens stil te staan bij mijn denken. Het was Descartes die ooit zei: ik denk dus ik ben (cogito, ergo sum). Wat betekent denken? Hoe essentieel of zelfs existentieel is denken?

Voor Socrates was het essentieel. Het vormde zijn bestaansrecht. Het bevragen, proberen te doorgronden , en weer doorvragen, staat vandaag de dag nog steeds bekend als het Socratisch Gesprek. Het helpt om te onderzoeken wat we denken en waarom we dit denken. Socrates, maar ook Plato en Aristoteles, de klassieke filosofen op wiens schouders velen hebben gestaan, wakkerden zo bij mij de interesse in de filosofie aan.

Socrates met zijn manier van bevragen en onderzoeken, Aristoteles met zijn deugdenethiek. En Epicurus die bekend staat als de filosoof van het genot en vriendschap, als een hedonist… maar ook van het eenvoudige leven.

Hoogmoed komt ten val

Kardinaal geeft ongepast gedrag toe

Onthutsende onthullingen topje van ijsberg

Ontbrekende correctiemechanismen

Organisatiecultuur of -structuur?

Organisaties leveren jaarlijks een jaarrekening en -verslag op. Voor organisaties met meer dan 100 medewerkers komt daar vaak ook het sociale jaarverslag bij. En steeds gebruikelijker is ook de toevoeging van een milieu of ecologisch jaarverslag. Allemaal overzichten die de stand van zaken van een organisatie weergeven en waarin organisaties over verschillende aspecten verantwoording afleggen. Horend bij een organisatiestructuur. Toch verhinderen al deze en nog talloze andere check and balances niet dat er zich misstanden of problemen voordoen en dat deze pas vaak laat aan het licht komen. Blijkbaar zijn die dus niet altijd uit de ‘harde’ cijfers af te lezen. Zegt dit iets over organisatiecultuur?

Read more